પર્વતની ટોચે ખિલ્યુ ઍક ગુલાબ, જાત્રા ફળી.
સોનેરી સમણાઓની જાણે ઍક, માત્રા મળી.
ખલ ખલ ઝરણાં... વહે છે વાણી,
જાણે અરણ્યની કોઈ વાત તાણી.
મનુષ્ય બાળ તું ગૌરવ વંતુ.
આજ અહીં , કાલ તહીં જગ ફરી વળી,
ગહેકાવ આનંદ આ કુંજમા, જોમ ભરી,
કેમ ન ખીલે ગુલઝાર, ચોગમ તુજ વળી !
અકબંધ છે હજી ગૌરવગાથા, નથી બળી,
તો પછી અવશેષોની શું આ મારામારી ?
આશ છે જીંદગી ઍક, જીવ બાથ ભરી,
પછી મળે ન મળે જીંદગી આવી ફરી...
પર્વતની ટોચે ખિલ્યુ ઍક ગુલાબ....
- કૌશિક ઍસ પટેલ.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment